Την πρώτη μέρα ήμουν λιγάκι αγχωμένος γιατί ήταν πολλά παιδιά με ζώνες και στολές και νόμιζα πως δεν θα μπορέσω να προσαρμοστώ αλλά κατά βάθος το απόλαυσα. Έτσι από την επόμενη φορά είχα γραφτεί. Όλα τα παιδιά ήταν φιλικά και με βοήθησαν να βελτιωθώ. Οι μεγαλύτερες ζώνες ήταν ο Γιώργος που ήταν στο ίδιο γυμνάσιο μαζί μου ,ο Φοίβος , και ο πιο μεγάλος ο Γιάννης. Μετά ήταν ο Δημήτρης και ο Σωτήρης και τέλος ο Θωμάς που είχε γραφτεί πριν από μια εβδομάδα. Μετά από λίγο καιρό η προπόνηση μου έγινε συνήθεια και κάθε φορά γινόταν πιο δύσκολη μα ταυτόχρονα πιο ευχάριστη. Μετά από τρεις μήνες προπόνησης πήρα εγώ με τον Θωμά την πρώτη μας ζώνη, την λευκή. Ήμουν πολύ χαρούμενος αλλά και αγχωμένος για τις εξετάσεις. Αλλά τα κατάφερα, ξεπέρασα τον φόβο μου.
Εκείνος ο χειμώνας ήταν που άρχισαν τα προβλήματα. Τότε ήταν η περίοδος που έπαιζα μπάσκετ. Ήταν κάτι που απολάμβανα πάρα πολύ αλλά επειδή έπαιρνα απότομα ύψος δεν μπορούσα να κάνω βαθιές στάσεις όπως sei ping ma η την lon gaiy ma και άλλες. Μου ήταν πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθω στις φόρμες λόγω των γονάτων. Όμως δεν με σταμάτησε και κατάφερα να πάρω και την κίτρινη ζώνη σε ακόμα λίγους μήνες. Έπειτα από λίγο καιρό ερχόταν το καλοκαίρι και ο Sifu μας είπε πως μπορούμε με τον Θωμά να δώσουμε για ζώνη τον Μάη. Όταν το είχα ακούσει αυτό ήμουν πολύ χαρούμενος αλλά και αφοσιωμένος να την πάρω. Όταν πια την πήρα τότε άρχισα να χάνω προπονήσεις γιατί ήταν η πρώτη γυμνασίου που αυτό σήμαινε πως ήταν η πρώτη χρονιά που έδινα εξετάσεις στο σχολείο. Αφού τελείωσα το σχολείο επανήλθα στο πρόγραμμα των προπονήσεων αλλά όπως κάθε χρονιά πηγαίνω Ρωσία επειδή από εκεί είναι η καταγωγή της μαμάς μου. Έπρεπε να φύγω και έχασα δυο μήνες προπόνησης, του οποίους τους παρακολουθήσαν λίγα άτομα λόγω τον διακοπών.
Την άλλη χρονιά άρχισα δυναμικά. Είχα αποφασίσει πως θα σταματήσω το μπάσκετ γιατί είχα κάνει πολλά χρονιά και αποφάσισα πως πρέπει να επικεντρωθώ στο σχολείο και στο Κουνγκ Φου, αφού δεν μου έφτανε ο χρόνος και δεν είχα και το σωματότυπο που χρειαζόταν. Την προηγουμένη χρονιά είχα μείνει στην μοβ ζώνη και ο επόμενος στόχος μου ήταν η πορτοκαλί ζώνη. Η φόρμα που έπρεπε να γνωρίζω ήταν η Νg Lun Choy. Ο Sifu μου είπε πως είναι μια φόρμα που είχε πιο πολλά χτυπήματα με αντίθεση την Ng Lun Ma, που σου άνοιγε το σώμα. Όταν είχα αρχίσει ήμουν εντυπωσιασμένος και παρατήρησα πως τα γόνατα δεν με ενοχλούσαν πια και αυτό ενθουσίασε και εμένα αλλά και τον δάσκαλο. Έτσι εγώ με τον Θωμά επικεντρωθήκαμε στην φόρμα για να δώσουμε εξετάσεις το χειμώνα. Και έτσι πήραμε και την πορτοκαλή ζώνη. Αφού δώσαμε εξετάσεις ο Sifu μας άφησε λίγο να χαλαρώσουμε γιατί είχαμε παλέψει για να τα καταφέρουμε. Έτσι για κάνα δυο μήνες ακόμα ασχοληθήκαμε με την βελτίωση της φόρμας και με το αγωνιστικό κομμάτι.
Έτσι αποφασίσαμε με τον δάσκαλο να δοκιμάσω να πάω στους πανελλήνιους αγώνες. Με αυτή την απόφαση έπρεπε να κάνω αγώνες σε κάθε προπόνηση με μεγαλύτερούς μου όπως με τον Παναγιώτη. Στην αρχή φοβόμουν λίγο αλλά μετρά από λίγα χτυπήματα άρχισα να κα κάνω καλές άμυνες και να μην να κάνω περιττές κινήσεις και τα χτυπήματα μου ήταν γρήγορα και απρόβλεπτα. Την μέρα των αγώνων ήμουν πολύ αγχωμένος γιατί σε πιο παλιούς αγώνες είχα βγει από τραυματισμό αλλά ήμουν έτοιμος και αποφασισμένος να πάρω την πρώτη θέση και δεν με σταματούσε τίποτα. Έτσι μετά από μια καθυστέρηση με κάλεσαν . Γνώρισα τον αντίπαλό μου και έκανα ένα τελευταίο ζέσταμα στην μύτη.
Όταν αρχίσαμε κατάφερα να του πάρω τον αέρα και κατάφερα να νικήσω με όλους τους κριτές να δείχνουν το χρώμα μου και στα δυο round. Αφού τελείωσα και κάθισα να πιώ νερό μου είπε ο δάσκαλος να παλέψω τον δεύτερο αγώνα κατευθείαν μετά και είπα πως ήμουν έτοιμος γιατί όπως είπα και πριν ήμουν αποφασισμένος να νικήσω. Έτσι στην αρχή ήμουν χαλαρός αλλά μετά το δεύτερο λεπτό ήμουν κουρασμένος γιατί έπαιζα αμυντικά και έκανα λίγα χτυπήματα αλλά κατάφερνα να παίρνω εύκολους πόνους στο κεφάλι. Προς το τέλος του πρώτου δίλεπτου με χτύπησε στο τετρακέφαλο με το γόνατο και με πόνεσε πάρα πολύ αλλά συνέχισα γιατί είχα αποφασίσει πως δεν ξαναχάνω αγώνα από έναν μικρό τραυματισμό σαν αυτόν. Έτσι χαλάρωσα ένα λεπτό και συνέχισα. Για κακή μου τύχη με ξαναχτύπησα στο ίδιο πόδι με το γόνατο αλλά συνέχισα και πήρα την νίκη. Ήταν η πρώτη μου νίκη σε πανελλήνιο πρωτάθλημα και έτσι ξεπέρασα το φόβο μου .
Όταν έφτασε το καλοκαίρι ξανασταμάτησα για λίγο καιρό γιατί έγραφα εξετάσεις και έπρεπε να επικεντρωθώ εκεί. Εκείνη την χρονιά δεν θα πήγαινα Ρωσία και πήγαινα σε όλες στις προπονήσεις και μετά ο Sifu μου είπε να πάω στο camp του Kung Fu με μια άλλη σχολή, αλλά κανένας από τα παιδιά δεν μπορούσε να έρθει,mm αλλά και πάλι πήγα με το σκεπτικό πως θα γνωρίσω εκεί παιδιά και είχα δίκιο. Εκεί γνώρισα τον Λεωνίδα και άλλο ένα παιδί. Ήταν από τις ευχάριστες εμπειρίες γιατί είχαμε πισίνα , αλλά τις πρώτες μέρες έβρεχε, κάναμε προπόνηση πρωί βραδύ αλλά είμασταν παρέα και περνάγαμε ωραία. Αξίζει να σημειωθεί πως προχώρησα στην φόρμα που πρέπει να την δώσω τώρα , το σπαθί. Έτσι τέλειωσε και η δεύτερη χρονιά.
Όταν άρχισε η τρίτη χρονιά ήμουν πολύ χαρούμενος και ενθουσιασμένος γιατί επιτέλους θα τέλειωνα την φόρμα του σπαθιού και το χειμώνα θα έδινα εξετάσεις. Και τώρα γράφω αυτή την έκθεση για τις εξετάσεις που θα δώσω για την πράσινη ζώνη και θα μπω στο μεσαίο επίπεδο.
Είμαι έτοιμος και αποφασισμένος να την πάρω.