Περίπου μετά από ένα χρόνο πήρα την τελική απόφαση να γραφτώ στην σχολή. Λίγες μέρες αργότερα γράφτηκε και ένα ακόμη παιδί, ο Αλέξης. Με τον Αλέξη γνωριζόμασταν και πιο παλιά γιατί πηγαίναμε στο ίδιο δημοτικό σχολείο. Οι δύο μας είμασταν οι πιο νέοι στην σχολή, αφού δεν είχαμε ακόμη καμιά ζώνη. Στην συνέχεια, με αρκετή προπόνηση κατάφερα να πάρω την άσπρη ζώνη και ήμουν πολύ περήφανος γι’ αυτό.
Στην συνέχεια άρχισα να μαθαίνω καινούριες τεχνικές και φόρμες, όπως την ΕΝ-ΓΚΛΟΥ-ΜΑ, η οποία ήθελε πάρα πολλή δουλεία για να καταφέρω να την μάθω. Παράλληλα άρχισα να πιστεύω περισσότερο στον εαυτό μου και το ηθικό μου ανέβηκε κατακόρυφα.
Σε κάποια στιγμή ο Sifu μου είπε ότι είμαι έτοιμος να δώσω εξετάσεις για να αποκτήσω και την κίτρινη ζώνη. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν την πέρασα γύρο από την μέση μου. Κάπου εκεί ο δάσκαλος πρότεινε σε εμένα και τον Αλέξη να πάρουμε μέρος στους πρώτους μας αγώνες. Αγχώθηκα, διότι δεν μπορούσα να φανταστώ πώς ήταν δυνατόν να πρέπει να χτυπήσω ή να με χτυπήσει κάποιο άλλο παιδί. Μετά από συζήτηση με τους γονείς μου και τον Sifu πήρα τελικά την απόφαση να συμμετάσχω στους αγώνες. Η εμπειρία στον αγωνιστικό χώρο ήταν τεράστια. Πρώτη φορά προσπάθησα να εφαρμόσω αυτά που είχα μάθει στην προπόνηση. Μετά το τέλος των αγώνων που έδωσα, κατάλαβα πως τελικά δεν παίζω ξύλο με τον αντίπαλό μου, αλλά και οι δύο μας προσπαθούμε να εφαρμόσουμε τις τεχνικές που έχουμε μάθει στην προπόνηση. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η συλλογή των μεταλλίων που θα ακολουθήσουν στην συνέχεια.
Λίγους μήνες αργότερα ο Sifu μας ανακοίνωσε πως πλησιάζουν οι εξετάσεις για την επόμενη ζώνη, την Μωβ, την οποία την έβλεπα στους άλλους συμμαθητές μου στην σχολή και την ζήλευα. Έπρεπε όμως πρώτα να τελειοποιήσω την τεχνική στην αντίστοιχη ύλη της φόρμας, την ΕΝ-ΓΚΛΟΥ-ΤΣΟΙ.
Η τεχνική αυτή ήταν ποιο δύσκολη, άλλα με βοήθησε να δυναμώσω στα πόδια και στα χέρια. Στο σώμα μου παρατηρούσα αλλαγές και το κορμί μου άρχισε να γίνεται πιο ευλύγιστο. Αυτό με έκανε πιο περήφανο και ήταν και το κίνητρο για να συνεχίσω τις προπονήσεις.
Κατάφερα να πάρω την Μωβ ζώνη και άρχισα να μαθαίνω τις βασικές τεχνικές του ΝΤΑΝ-ΝΤΟ.Με την καθοδήγηση του Sifu και την βοήθεια των συμμαθητών μας καταφέραμε με τον Αλέξη και πήραμε και την πορτοκαλί ζώνη.
Περίπου μετά από ένα μήνα ο Sifu μας πρότεινε να λάβουμε μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Μέχρι τότε βέβαια είχα πάρει μέρος σε αρκετά εσωτερικά πρωταθλήματα, στο άκουσμα όμως του πανελληνίου σοκαρίστηκα. Για μια ακόμη φορά έδωσα μια εσωτερική πάλη και ξεπερνώντας τις φοβίες μου, έλαβα μέρος στους αγώνες. Στο μυαλό μου είχα ότι αγωνίζομαι πιο πολύ για την εμπειρία παρά για την νίκη.
Μια εβδομάδα αργότερα ο Sifu μας ανακοίνωσε ότι θα εργαστούμε στην φόρμα του ΝΤΑΝ-ΝΤΟ, για να πάρουμε την πράσινη ζώνη. Οι αλλαγές στο σώμα μου συνεχίζονταν. Το στήθος μου άνοιξε περισσότερο και δυνάμωσε ακόμη πιο πολύ η πλάτη μου. Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο σε αυτό το επίπεδο ήταν η ΕΚΘΕΣΗ που έπρεπε να γράψω. Παραλίγο να πάθω συγκοπή όταν την ώρα της εξέτασης οι δάσκαλοι μου είπαν ότι θα την διαβάσουν μπροστά σε όλους. Ακόμη το πρόσωπό μου το αισθάνομαι κόκκινο από την ντροπή.
Πριν από μερικές μέρες από την σημερινή, λάβαμε μέρος στο τελευταίο πανελλήνιο στο οποίο κατέκτησα την δεύτερη θέση. Εκείνη την ώρα ένιωθα απογοητευμένος με τον εαυτό μου. Τώρα όμως αισθάνομαι περήφανος γιατί κατάλαβα ότι αξία έχει η συμμετοχή και η εμπειρίες που αποκτάς από τέτοιου είδους αγώνες.
Ο επόμενος στόχος που έχω θέσει στον εαυτό μου είναι να πάρω την κόκκινη ζώνη.